Ασυνείδητα

- Όλα μου τα μαθες, μα ξέχασες δυο λέξεις μητέρα.
- Ποιές κόρη μου;
- Η πρώτη είναι ουσιαστικό, γένους αρσενικού. Η σκέψη αγκυλώνεται κάθε φορά που η ψυχή τη σκέφτεται. Η φωνή με δυσκολία βγαίνει από τα χείλη κάθε που την προφέρουν. Παγωμένο κύμα που δέρνει το κορμί.
- Είναι η μοναξιά;
- Όχι μητέρα. Ευτυχής αυτός που στη σκιά της μοναξιάς του λάμπει.
- Είναι η αποτυχία;
- Σου είπα! Γένους αρσενικού!
- Είναι ο πόνος;
- Είναι ο θάνατος μητέρα.
- Μακριά από τέτοιες λέξεις! Εγώ θα είμαι για πάντα κοντά σου!
- Θάνατος είναι όταν κάποιος πει το όνομά σου για τελευταία φορά.
- Όχι παιδί μου. Ή όχι μόνο αυτό. Πραγματικά πεθαίνεις όταν το μυαλό σου χάσει την ηλιαχτίδα της ελπίδας του.
- Θάνατος έρχεται και όταν δε σε ακούς, όταν ακολουθείς χωρίς να ζητάς, όταν παίρνεις και δε δίνεις, όταν δίνεις και απαιτείς να σου δώσουν.
- Έχουμε γεμίσει νεκρούς τότε.
- Η ζωή γεννάει το θάνατο κι ο θάνατος τη ζωή.
- Φρουδικό αυτό! Το χα ξαναακούσει! Η επόμενη λέξη;
- Γένους θηλυκού αυτή τη φορά, πάλι ουσιαστικό. Ζηλευτή και ερωτεύσιμη. Την ποθούν πολλοί μα λίγοι την έχουν κατακτήσει. Και δε φτάνει μια προσπάθεια, θέλει συνεχή πολιορκία. Θα φας τα μούτρα σου, θα καταβροχθίσεις το εγώ σου, θα κοιταχτείς στον καθρέφτη σου, θα αγκαλιάσεις τη σκιά σου. Τότε ίσως την κάνεις δική σου. Αλλά αν σου δοθεί, γίνεσαι ολόκληρος.
- Η αγάπη;
- Η συγχώρεση μητέρα. Δε μου έμαθες να μπορώ να συγχωρώ.
- Ας το μάθουμε τώρα παιδί μου. Σύνθετη λέξη. Σύν + Χωρέω-ω.
- Που σημαίνει κάνω χώρο. Στην ψυχή μου. Να μη χωράει μόνο το εγώ μου. Να χωρέσει και το σφάλμα του. Να αγκαλιάσω και τον άλλο.