Φόβοι

Υψώνεις τείχη κάθε που φοβάσαι και ονομάζεις προστασία την αδυναμία σου.
Ψάχνεις ευαισθησία στους ανθρώπους χωρίς να έχεις αγκαλιάσει τη δική σου.
Φεύγεις πάντα πριν το τέλος και προδικάζεις ένα δράμα από φόβο να αφεθείς.
Παριστάνεις τον παντογνώστη θεατή ενώ δεν είσαι παρά ένας ξερόλας δειλός περαστικός.
Δαμάζεις την αγάπη και γίνεσαι ένα τέρας που της επιτίθεται.
Κι εκείνη από φόβο σε εγκαταλείπει- για λίγο.
Τρως τις σάρκες σου γιατί δε δέχεσαι την αγνότητά σου.
Αμφισβητείς το αλάνθαστο του ενστίκτου σου και κατασπαράζεις την εκδήλωσή του.
Λες ότι πάσχεις από υπερευαισθησία ενώ στην πραγματικότητα πάσχεις από ειλικρίνεια.
Φοράς τη μάσκα ενός άλλου γιατί τρέμεις το δικό σου πρόσωπο.
Βουτάς την ψυχή στο μυαλό των άλλων και της επιτίθεσαι όταν συγχωρεί.
Γίνεσαι ολόκληρος το συναίσθημα που επέλεξες από το καλάθι της αβύσσου και δηλητηριάζεις τα συστατικά του πυρήνα σου.
Κατηγορείς φαντάσματα χωρίς να ακούσεις τις ενστάσεις μην τυχόν και δε σε απεχθάνονται τόσο όσο νομίζεις.
Προσπαθείς να δώσεις όνομα σε κάθετι λησμονώντας ότι η ζωή έχει σχέδια για σένα.
Αντιμάχεσαι τα θεμέλια του εαυτού σου κι εκείνα σε γκρεμοτσακίζουν.
Αν δεν ταπεινωθείς και δεν εκτιμήσεις το χάος σου, πώς περιμένεις να σωθείς;

Γιατί φοβάσαι τόσο;