Τη νύχτα της 20ης Ιανουαρίου, η Λένα, ένα κορίτσι 17 χρόνων και μαθητρια της Γ λυκείου εξαφανίζεται. Εχει σημάνει συναγερμός σ όλη τη χώρα και όπως είναι φυσικό οι γονείς της , οι συμμαθητές , οι γείτονες , η αστυνομία κ οποίος είχε οποιαδήποτε σχέση με εκείνη βρίσκονται σε αναβρασμό αλλά και σε μια διαδικασία προβληματισμού: τι πήγε στραβά, αν έκαναν κάτι λάθος, όχι τόσο για να το αναγνωρίσουν αλλά για να πετάξουν από πάνω τους την παραμικρή ευθύνη και να ελευθερώσουν τη συνείδηση τους.
Το βιβλίο έχει εννιά αφηγητές. Συμμαθητές και συμμαθήτριες της, ο πρώην της, η κολλητή της που την ζήλευε, ο ομοφυλόφιλος κολλητός του αγοριού της που τη ζήλευε επίσης γιατί ήταν ερωτευμένος κρυφά με εκείνον. Δυο γείτονες σαραντάρηδες που τους άρεσε και μάλιστα ο ένας την είχε παρενοχλήσει.
Ο αδερφός της εγωπαθής, πρόεδρος του σχολείου που όλοι υπάκουαν σ αυτόν, αλλά δε φαίνεται παρά να είναι ένας υπερεκτιμημένος δυναστης. Η αδερφή της Δήμητρα, πιο ήσυχη από τη Λένα , ζούσε στη σκιά της. Ο πατέρας της Λένας, καθώς πρέπει οικογενειάρχης που είχε συνάψει ερωτική σχέση με τη θεία και η Λένα ήταν ο αυτόπτης μαρτυρας. Και η άβουλη μητέρα, σε κατάθλιψη, αδύναμη να αντιμετωπίσει τη ζωή της.
Η Λένα ήταν ένα κορίτσι ανεξάρτητο, ντομπρο, τολμηρό, πολύ όμορφο, που έλεγε αλήθειες, χωρίς να τη νοιάζουν οι συγκρούσεις.
Το βιβκιο δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι η καταγραφή της κοινωνίας και το πως το bullying επηρεάζει έναν άνθρωπο , σε σημείο που να μην είναι σε θέση να προφυλάξει τον εαυτό του.
Σ ένα έγκλημα ακόμα κ αν δεν έχει βρεθεί ο δράστης, υπάρχουν πολλοί ηθικοί αυτουργοί κ αυτοί είμαστε όλοι μας. Καταγγέλεται ο ρατσισμός , τα αδηφάγα ΜΜΕ που θα εκμεταλλευτούν τον ανθρώπινο πόνο για να περάσουν πολιτικά μηνύματα, η ανευθυνότητα όλων μας με τη νοοτροπία «μακριά από μένα κ όπου θέλει ας είναι», το bullying σε μια όμορφη κ ατίθαση κοπέλα που ή ξενερωτη είναι ή πορνη, η υποκρισία μέσα στην οικογένεια, οι ενδοοικογενειακές σχέσεις που στερούνται αυθεντικότητας κ αλήθειας,
Πως η κοινωνία είναι έτοιμη να βρει εξιλαστήρια θύματα και να ξεσπάσει με μίσος απέναντι στη διαφορετικότητα: ένα βίντεο την ημέρα της εξαφάνισης της δείχνει τη Λένα και 2 Πακιστανους να βρίσκονται στον ίδιο χώρο και να την κοιτάνε. Αμέσως η κοινωνία να ξεσπάσει με οργή, ποτισμένη ως το μεδούλι με ρατσιστική διάθεση. Η μαμά της Λένας παρεμβαίνει στα κανάλια, ζητάει να σεβαστούν τον πόνο της και να μην επιτίθενται στους 2 Πακιστανους- «αν ήταν Σουηδοί θα κάνατε το ίδιο;» Και πως τα ΜΜΕ διαστρεβλώνουν τα πράγματα και υπαινίσσονται ότι «για καταθλιπτική γυναίκα μιλάμε - σιγά μην την πάρουμε στα σοβαρά δεν έχει σώας της φρένας».
Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, είναι πολύ σημερινό, καταγράφει την ελληνική κοινωνία και βέβαια σφίγγει το στομάχι με την εξέλιξη της υπόθεσης. Λειτουργεί και αφυπνιστικά βέβαια, ώστε αν σκεφτούμε ότι μια Λένα κάθε τόσο εξαφανίζεται, να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι για μα τη σώσουμε, να μπορέσουμε να φύγουμε από τα κόμπλεξ μας και να αποδεχόμαστε ότι κάποιος είναι καλύτερος από εμάς, να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με αλήθεια, να γίνουμε πιο ανοιχτοί στο διαφορετικό , ή τουλάχιστον όλα αυτά να τα προσπαθήσουμε.
«Γιατί δεν υπήρχαν ύποπτοι. Τουλάχιστον εγώ δεν είχα στο μυαλό μου κανέναν ηθικό αυτουργό. Όμως ηθικούς είχα παρά πολλούς. Γιατί θεωρώ πως το κορίτσι περνούσε μια δύσκολη περίοδο, της έπεσαν όλα μαζεμένα, όλες οι κακές συμπεριφορές κατευθύνθηκαν προς αυτή και για να ξεσκάσει έκανε μια μεγάλη βόλτα».
Το βιβλίο έχει εννιά αφηγητές. Συμμαθητές και συμμαθήτριες της, ο πρώην της, η κολλητή της που την ζήλευε, ο ομοφυλόφιλος κολλητός του αγοριού της που τη ζήλευε επίσης γιατί ήταν ερωτευμένος κρυφά με εκείνον. Δυο γείτονες σαραντάρηδες που τους άρεσε και μάλιστα ο ένας την είχε παρενοχλήσει.
Ο αδερφός της εγωπαθής, πρόεδρος του σχολείου που όλοι υπάκουαν σ αυτόν, αλλά δε φαίνεται παρά να είναι ένας υπερεκτιμημένος δυναστης. Η αδερφή της Δήμητρα, πιο ήσυχη από τη Λένα , ζούσε στη σκιά της. Ο πατέρας της Λένας, καθώς πρέπει οικογενειάρχης που είχε συνάψει ερωτική σχέση με τη θεία και η Λένα ήταν ο αυτόπτης μαρτυρας. Και η άβουλη μητέρα, σε κατάθλιψη, αδύναμη να αντιμετωπίσει τη ζωή της.
Η Λένα ήταν ένα κορίτσι ανεξάρτητο, ντομπρο, τολμηρό, πολύ όμορφο, που έλεγε αλήθειες, χωρίς να τη νοιάζουν οι συγκρούσεις.
Το βιβκιο δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι η καταγραφή της κοινωνίας και το πως το bullying επηρεάζει έναν άνθρωπο , σε σημείο που να μην είναι σε θέση να προφυλάξει τον εαυτό του.
Σ ένα έγκλημα ακόμα κ αν δεν έχει βρεθεί ο δράστης, υπάρχουν πολλοί ηθικοί αυτουργοί κ αυτοί είμαστε όλοι μας. Καταγγέλεται ο ρατσισμός , τα αδηφάγα ΜΜΕ που θα εκμεταλλευτούν τον ανθρώπινο πόνο για να περάσουν πολιτικά μηνύματα, η ανευθυνότητα όλων μας με τη νοοτροπία «μακριά από μένα κ όπου θέλει ας είναι», το bullying σε μια όμορφη κ ατίθαση κοπέλα που ή ξενερωτη είναι ή πορνη, η υποκρισία μέσα στην οικογένεια, οι ενδοοικογενειακές σχέσεις που στερούνται αυθεντικότητας κ αλήθειας,
Πως η κοινωνία είναι έτοιμη να βρει εξιλαστήρια θύματα και να ξεσπάσει με μίσος απέναντι στη διαφορετικότητα: ένα βίντεο την ημέρα της εξαφάνισης της δείχνει τη Λένα και 2 Πακιστανους να βρίσκονται στον ίδιο χώρο και να την κοιτάνε. Αμέσως η κοινωνία να ξεσπάσει με οργή, ποτισμένη ως το μεδούλι με ρατσιστική διάθεση. Η μαμά της Λένας παρεμβαίνει στα κανάλια, ζητάει να σεβαστούν τον πόνο της και να μην επιτίθενται στους 2 Πακιστανους- «αν ήταν Σουηδοί θα κάνατε το ίδιο;» Και πως τα ΜΜΕ διαστρεβλώνουν τα πράγματα και υπαινίσσονται ότι «για καταθλιπτική γυναίκα μιλάμε - σιγά μην την πάρουμε στα σοβαρά δεν έχει σώας της φρένας».
Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, είναι πολύ σημερινό, καταγράφει την ελληνική κοινωνία και βέβαια σφίγγει το στομάχι με την εξέλιξη της υπόθεσης. Λειτουργεί και αφυπνιστικά βέβαια, ώστε αν σκεφτούμε ότι μια Λένα κάθε τόσο εξαφανίζεται, να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι για μα τη σώσουμε, να μπορέσουμε να φύγουμε από τα κόμπλεξ μας και να αποδεχόμαστε ότι κάποιος είναι καλύτερος από εμάς, να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με αλήθεια, να γίνουμε πιο ανοιχτοί στο διαφορετικό , ή τουλάχιστον όλα αυτά να τα προσπαθήσουμε.
«Γιατί δεν υπήρχαν ύποπτοι. Τουλάχιστον εγώ δεν είχα στο μυαλό μου κανέναν ηθικό αυτουργό. Όμως ηθικούς είχα παρά πολλούς. Γιατί θεωρώ πως το κορίτσι περνούσε μια δύσκολη περίοδο, της έπεσαν όλα μαζεμένα, όλες οι κακές συμπεριφορές κατευθύνθηκαν προς αυτή και για να ξεσκάσει έκανε μια μεγάλη βόλτα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου