Ευγενία Φακίνου- Έρως, θέρος , πόλεμος

Την εκτιμώ και την αγαπώ την Ευγενία Φακίνου. Την τρυφεράδα της γραφής της. Το πρώτο βιβλίο της που διάβασα ήταν η "Αστραδενή" και παραμένει ως τώρα κατά τη γνώμη μου, το καλύτερό της.

Στο Έρως Θέρος Πόλεμος, παρακολουθούμε τη ζωή της Μαρίας, που ξεκινάει από ένα ορεινό χωριό της Σύμης, συνεχίζεται στην Αλεξάνδρεια και καταλήγει στην Αθήνα. Παρακολουθούμε όλη την πορεία ζωής, τα όνειρα, τις επιθυμίες, τις τάσεις φυγής της, τη δράση της, τις επιλογές της. Μου άρεσε η σχέση μάνας κόρης και το ότι το βιβλίο ξεκινάει με έναν παντογνώστη αφηγητή, για να καταλήξει σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση της κόρης της Μαρίας- είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπουμε τη Μαρία μέσα από τα μάτια του παιδιού της. Ταυτόχρονα βλέπουμε ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας, η Φακίνου έχει πετύχει μια καλή σύνδεση των κοινωνικοπολιτικών γεγονότων της εποχής με τη δράση των ηρώων- όταν η Ιστορία ξεπερνάει τον άνθρωπο και καθορίζει τη μοίρα του.

Το βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο, αλλά οι χαρακτήρες στερούνται βάθους, η γλώσσα είναι πολύ απλή και η πλοκή εξελίσσεται γραμμικά και προβλέψιμα. Η προοικονομία που χρησιμοποιεί η συγγραφέας σε αρκετά σημεία δε βοηθάει σ αυτό.