Ο Άρθουρ Πλην, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, είναι ένας μεσήλικας ομοφυλόφιλος συγγραφέας, πεπεισμένος ότι είναι μέτριος και πως κανένας δε θα διάβαζε ποτέ τα βιβλία του. Το μεγαλύτερο μέρος της νιότης του πέρασε δίπλα στον κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερό του Ρόμπερτ Μπράουνμπερν, αναγνωρισμένο και πολυδιαβασμένο ποιητή, μια σχέση που φαίνεται να τον σημάδεψε. Ζούσε στη σκιά αυτού του ιδιοφυούς αλλά και δύστροπου ανθρώπου, γεγονός που φαίνεται να παγίωσε μέσα του την πεποίθηση ότι ο ίδιος στερείται ταλέντου και ιδιαιτερότητας, και κάνοντας τα πάντα για να συμβιώσει μαζί του, βάζοντας τον εαυτό και τις ανάγκες του σε δεύτερη μοίρα.
Πώς ήταν να ζεις με μια μεγαλοφυΐα; Σαν να ζεις ολομόναχος. Σαν να ζεις ολομόναχος πλάι σε μια τίγρη. Τα πάντα έπρεπε να θυσιαστούν στο όνομα της δουλειάς. Κάθετι που είχες προγραμματίσει έπρεπε να ακυρωθεί, τα γεύματα υποχρεωτικά θα καθυστερούσαν, έπρεπε να τρέξεις άρον άρον, να αγοράσεις αλκοόλ ή να το αδειάσεις όλο στο νεροχύτη. [...] Η ρουτίνα ήταν το χαιδεμένο τους κατοικίδιο, ο δαίμονας του σπιτιού [...] έπρεπε α σερβίρεις τον καφέ και την ποίηση, να μη διακόπτεις τη σιωπή, να χαμογελάς όταν εκείνος έβγαινε βαρύθυμος από το γραφείο του, να μην παίρνεις τίποτα προσωρινά.
Απο πού ερχόταν η μεγαλοφυΐα; Πού πήγαινε;
Ήταν σαν να δεχόσουν να ζήσει μαζί σου άλλος ένας εραστής, ένας εραστής το οποίο δεν είχες γνωρίσει ποτέ αλλά που ήξερες ότι εκείνος τον αγαπούσε περισσότερο από σένα.
Η ιστορία ξεκινάει όταν ο Φρέντι, ο σύντροφός του επί εννέα χρόνια που διαδέχτηκε τον Ρόμπερτ, παντρεύεται έναν άλλο άντρα. Ο Πλην, αποφασίζει να αποδεχτεί οποιαδήποτε λογοτεχνική πρόσκληση, είτε για να παραστεί σε κάποια βράβευση, είτε για να διδάξει σε κάποιο πανεπιστήμιο σε φοιτητές που είναι αμφίβολο αν θέλουν να τον παρακολουθήσουν και ξεκινάει ένα ταξίδι- γύρο της Γης, προκειμένου να αποφύγει να παρευρεθεί στο γάμο.
Σ αυτή τη μοναχική περιπλάνηση στον κόσμο, ο ήρωάς μας ουσιαστικά έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον εαυτό του. Έχει αφήσει πίσω του την κυριαρχική φιγούρα του Ρόμπερτ που έπνιγε κάθε δική του εσωτερική φωνή, αλλά και τη σχέση του με τον νεότερό του Φρέντι, που φαίνεται ότι δεν προσπάθησε να την κρατήσει. Πως είναι να φτάνεις στη μέση ηλικία, πεπεισμένος για τη μετριότητά σου και με τη θλιβερή σκέψη ότι το τέλος είναι πιο κοντά από την περίοδο της ακμής σου. Πως είναι να σκέφτεσαι τους έρωτες που σε σημάδεψαν, σε πλήγωσαν, αλλά που ποτέ δεν το εξέφρασες για να μη στεναχωρέσεις τους συντρόφους σου. Πως διαμορφώνεται ένας άνθρωπος που ζει χωρίς "προστατευτικό κέλυφος", κρατώντας μια παιδική αθωότητα, μια γλυκύτητα, και μένοντας ανοιχτός στη ζωή να τον διδάξει και να τον πλάσει. Ο Πλην περπατάει το ανεξερεύνητο μονοπάτι της αυτογνωσίας. Και στο πρόσωπό του βρίσκουμε έναν καλής πάστας, τρωτό άνθρωπο, που δεν έγινε τέρας, που δεν ύψωσε τείχη, που δεν απέκτησε άμυνες, ένα παιδί στο μπλε κουστούμι ενός ενήλικα, που βουτάει στη ζωή κατακούτελα, στις χαρές και στις λύπες της, και που βιώνει τις πίκρες με χιούμορ και διάθεση αυτοσαρκασμού.
Ο έρωτας είναι παρών στο βιβλίο σε διάφορες μορφές: ως έρωτας- θάνατος, ο Πλην νιώθει τυχερός που ζει και δεν έχει πεθάνει από AIDS, όπως οι περισσότεροι φίλοι του τη δεκαετία του 80, ως έρωτας ελεύθερος που όταν τελειώνει οι άνθρωποι φεύγουν απλά και αθόρυβα, χωρίς μελοδραματισμούς, χωρίς τη διάθεση του βολέματος και του συμφέροντος και χωρίς να σκίζουν τις σάρκες τους, ως έρωτας- τροχοπέδη στην ελευθερία έκφρασης, από φόβο μην δυσαρεστήσεις τον άνθρωπο που θες πάσει θυσία να μείνεις μαζί του, ως έρωτας που συγχωρεί την απιστία και δεν την παίρνει προσωπικά.
Το βιβλίο αρχικά ένιωσα να με κουράζει, στην πορεία όμως μπήκα στο ρυθμό του. Θεωρώ ότι η μετάφραση το έχει αδικήσει- είναι δύσκολο βέβαια να μεταφέρεις το χιούμορ σε άλλη γλώσσα, ένιωσα ότι ο λόγος σε μερικά σημεία δεν έρεε. Θα ήθελα να το διαβάσω στα αγγλικά. Δεν είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία ως γραφή και πλοκή, είναι ένα βιβλίο όμως που με έκανε να σκεφτώ και να ζηλέψω το μοναχικό ταξίδι του Πλην και την πραγματική ελευθερία που βιώνεις όταν είσαι μόνος.
Σημείωση : Η ευτυχία δεν είναι απάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου