Δάκρυα

Όταν τελείωσαν οι λέξεις, ξεκίνησε να κλαίει.

Έκλαιγε μελάνι κι έγραφε σύμβολα.

Γέμιζαν τοίχους, τετράδια, γράμματα.

Καμβάδες με τοπία.

Και χρώματα.

Ενίοτε.

Ένα απλωμένο χέρι που έπαθε αγκίλωση.

Ένα ζεστό χαμόγελο που κάηκε.

Τα δάκρυα δεν είχαν τελειωμό.

Σκιές σε λευκά χαρτιά.

Καιρού επιτρέποντος.

Όταν στέρεψε από ήχο, έκλαψε θυμό.

Όταν στέρεψε από αγάπη, έκλαψε σιωπή.

Και ήταν τόσο άηχη που έκανε κρότο.